Zonet zie ik een artikeltje over een oud-bankier die zijn hart is gevolgd, ontslag heeft genomen, kinderboeken is gaan schrijven en nu van zijn eerste boek een musical heeft gemaakt. Geweldige verhalen vind ik dat, mensen die een succesvolle carrière vaarwel zeggen om te doen wat ze heel graag willen doen. Tegelijk is het natuurlijk wel een luxe om dat te kunnen.
Zelf ben ik ook zo’n voorbeeld. Kon mijn mijn bedrijf starten omdat mijn lief genoeg inkomen heeft. Daardoor kon ik mijn vaste baan zonder financiële angst opzeggen en gaan doen wat ik graag wilde doen: als freelancer schrijven en lesgeven. En ook nu nog. Zeg soms nee tegen opdrachten die wel geld opleveren, omdat ik tijd wil inruimen voor het opzetten van budgetcoaching. Dat kun je niet doen als je elke euro keihard nodig hebt.
Ik besef me ook heel goed dat er talloze mensen zijn die in een baan zitten waar ze niet waanzinnig blij mee zijn, maar er toch mee doorgaan. Gewoon, omdat ze het geld nodig hebben om van te leven. Omdat ze het risico van baan opzeggen en doen wat ze het allerliefste willen doen niet kunnen of durven te nemen. Omdat ze een gezin hebben en niet het risico willen nemen straks in de financiële problemen te komen doordat ze zo nodig hun hart moesten volgen.
Dus jazeker: respect voor hen die een mooie carrière opzij zetten voor dat wat ze het allerliefste willen doen. Maar ook voor hen die dat niet doen, omdat zij zich die luxe niet kunnen permitteren.
Lees ook:Yasi laat zien wat echt belangrijk is
Lees ook:Bespaar door goed je abonnementen na te lopen en zonodig op te zeggen
Lees ook:Voed je kinderen op!
Lees ook:Als je heel anders over geld denkt…
Lees ook:Wel of niet wisselen?
Leuk geschreven! Ik verzamel verhalen van mensen die hun ontslag hebben ingediend om hun hart te volgen. Mijn website heet http://www.neemontslag.nl
Zoals je zegt; respect voor iedereen! Toch ben ik het niet eens met je opmerking “doordat ze zo nodig hun hart moesten volgen.”
Voor veel mensen die ontslag nemen is dit juist pure noodzaak. Als ze dit niet doen, dan blijven ze ongelukkig en krijgen ze het gevoel dat ze de rit van het leven aan het uitzitten zijn… alsof het een straf is.
Er zijn inderdaad trieste gevallen van ontslag bekend. Je ontsnapt er gewoon niet aan.