Op de weblog van (be)Spaarchick kwam ik een heel herkenbaar verhaal tegen: Let’s agree to disagree. Over vriendlief die een veel te dure en volledig onnodige nog grotere en nieuwere TV wil aanschaffen. Van zijn eigen geld, dus je hebt er niets over te zeggen. Maar toch. Zo onzinnig. Zo zonde. Zo ontzettend veel geld. En voor hem zo belangrijk. Lastig om mee om te gaan.
Volgens mij gaat het in heel veel huishoudens zo. Mannen en hun gadgets, dingen met stekkers, groter, mooier, sneller, beter… ik weet niet wat het is, maar bijna altijd hecht de vrouw veel minder waarde aan dat soort dingen. Nou geeft die vaak weer veel meer geld uit aan kleding enzo, maar die bedragen zijn gewoon kleiner. Als je dan allebei je onnodige uitgavenposten hebt en je hebt het geld ervoor… dan maakt het niet veel uit.
Vaak is het alleen zo dat er geen evenwicht is in de onnodige uitgavenposten. Of dat de één wel graag op de bespaartour wil, maar de ander daar helemaal geen zin in heeft. Omdat het niet nodig is, omdat er genoeg geld binnenkomt. Dan hoef je toch niet te gaan besparen? Ik vind dat je er dan evengoed wel aandacht aan kunt besteden. Dan doe je het niet om uit te komen maar om meer over te houden. Het opbouwen van een mooi spaarsaldo is toch heel prettig? Daar kun je in de toekomst toch heel blij mee zijn, bijvoorbeeld omdat je dan toch op je 65e kunt stoppen met werken. Of omdat de kinderen dan gewoon elke studie kunnen kiezen die ze graag willen doen.
Bijzonder lastig, als twee partners heel verschillend over geld denken. De gulden middenweg (of nee…de euro middenweg!) vinden is dan nog helemaal niet zo makkelijk.
Lees ook:Leve de lijstjes
Lees ook:Wel of niet wisselen?
Lees ook:De luxe om je hart te volgen
Lees ook:Het is zó goedkoop…
Lees ook:Waarom niet naar Action?